پشیمون

پشیمون

یادمه خیلی دوستم داشت،همش پی دلم بود،برای دلواپسیم چاره مشکلم بود،اما دوسش نداشتم ولی باز دنبالم بود،تموم لحظه هاشو برای من سر میکرد،اما دل بی وفام اونو تحمل نکرد،برای قلب خستش نشد پرستار بشم،برای چشم ترش نشد که بیمار بشم،همش بهم خوبی کردو من قلبش شکستم،نفهمیدم چرا من بهش دلو نبستم،اونقد تنهاش گذاشتم تا که ازم خسته شد،آخر در قلب اون به روی من بسته شد،تو هیاهو آدم ها ب فکر اون نبودم،روزا گذشت و یه روز منتظر اون بودم،روزام گذشت بی اون و دلم شد یه پشیمون،هر روزمو سرگردون براش تو خیابون بودم،رفیق مهربونم کجا رفتی تو بی من،بیا ببین که دستام چطوری بی تو سردن،یه بغض سرد توگلوم داره اشکام میباره،مهربونی مادرم تو رو یادم میاره،بالاخره فهمیدم دیدن تو محاله،بازم کنارت بودن توی خواب وخیاله،رفتی وتنهام گذاشتی،بی تو شدم سرگردون،ای کاش کسی بش میگفت  بیا که من شدم  پشیمون